Terug weg

Terugweg

Het is eigenlijk de terugweg, maar deze weg mag niet gezien worden als de weg terug.  Deze weg mag oneindig zijn en zonder eind. Wat is dit mooi zeg. Van labrador naar Québec. Kijken of we vrijdagmiddag ergens kunnen zitten mét WiFi. De eerste wedstrijd van het Nederlands elftal is dan en het zou leuk zijn om Spanje te zien afgaan. 

Maar eerst klaar maken, en op naar een camping winkel. Waar we zeker iets zullen vinden. Van jachtgeweren, shotguns, visspullen, ww2 museum naar de kookspullen. Jawel!!! Hij is gevonden de DUTCH OVEN. 39,- dollar. Koopje. Ook nog een bijltje voor het brand hout en we zijn klaar om te gaan. Naar het tankstation toe om Basher vol te gooien en verder te rijden. Nog geen kilometer onderweg en Manon zegt dat de temperatuur van de auto wel heel hoog is. Ohoh. En wat blijkt het wordt alleen maar warmer, zo warm dat we flink wat rook binnen in de camper krijgen. We kunnen hem net aan de kant zetten, op de parkeerplaats van het ziekenhuis. CAA. Onze beste vriend deze vakantie denk ik, wij niet voor hun denk ik. Bellen maar. Uurtje zeggen ze. Wordt 1,5 uur. Tijdens het wachten komt er nog een aardige hillbilly om te zeggen dat hij weet wat het is,  (En hoe toevallig we staan op de parkeerplaats van het ziekenhuis) Basher heeft een bypass nodig. De core heater heeft het begeven.  De verwarming zeg maar. De twee slangen moeten er vanaf en aan elkaar gekoppeld worden. Betekend: geen verwarming tot aan listowel. Na die anderhalf uur worden we op een sleepauto gegooid , letterlijk. Dat ging zo snel en ook werden we er afgegooid. Hahha. Bij het afzetten bij de repair shop zat Basher vast in de grond. Beetje spelen met de sleepauto en Basher stond weer met 4 wielen op de grond. Wel een gat in de eigenaar zijn oprit. Beetje wegstampen en klaar. Hier werkte een man die denk ik al in de 70 was, maar zijn vak als hobby ziet denk ik. Een oude schuur met twee bruggen een afzuiger en een oude ford pick-up erin. Heel oude ford. In het begin was hij een beetje nors, hij had een ford verwacht en nu stond er een Dodge. Give me an half an hour and I Will help you.  Binnen begint hij te praten en vraag waar we vandaan komen. Holland! Haha you are dutch? Yes sir. Hij had nog iets onthouden op school. Waarop hij weer begint te lachen. You know the Guy who sticks his finger in the dykes? Thats a dutch fellow right? Ik begin te lachen, ken het verhaal maar ik heb het niet met geschiedenis gehad dus kan er niet zoveel over vertellen. Hij ook niet, dit was het grappigste wat hij onthouden had van school. Een jongetje die een vinger in een dijk steekt en daarmee het land red. Ongeloofwaardig..... Wij zijn aan beurt en hij begint met zijn 8 vingers aan de auto.  4 liter koelvloeistof een bypass en een controle over de rest van de vloeistoffen. Perfecte auto zegt hij. Als we terug komen in Ontario is het makkelijker om een core heater te krijgen dan hier. Betalen in zijn hok, met daarin de administratie van de laatste 40 jaar. Goed geordend op zijn manier....we kunnen weer. Regen regen regen regen, kou kou kou. Zo koud dat Manon is ingepakt met deken pantoffels en kussens. Ik heb een trui vest en softshell jack aan. En Manon haar skisokken als handschoenen. Ach ja is ook een ervaring, toch? Kilometer maken vandaag. Lekker muziekje erop en gaan met Basher. Hij heeft er ook weer zin in en rijdt als een nieuwe Dodge ram van. We rijden vanuit goosebay naar labrador city. We hebben vandaag ruim 3,5 uur verloren dus het wordt niet een heel lang ritje. Vanuit goose bay waar het 7 graden was rijden we naar zuid westen. De bewolking verandert langzaam en af en toe zien we een glimpje blauw in de lucht. Het worden er steeds meer. En op een gegeven moment kan de skisok van de hand en zelfs het raampje open. We rijden bijna bij Churchill. Een kleine gemeenschapp met allemaal nieuwe huisjes en een nieuw soort community hall. En een mega electriciteit centrale. We krijg er een beetje creepy gevoelens bij. Gauw tanken en verder rijden. Terwijl ik binnen aan het betalen ben en een kerel er met mijn bedrag vandoor gaat
( wel goed afgelopen voor ons, geen cent teveel betaald. Hij had voor 90 dollar getankt en het meisje achter de balie vroeg of 72 dollar zijn bedrag was. Hij zei ja en ging er snel vandoor met z'n vrouw. Ik zei dat het niet klopte en dat ik 72 dollar had getankt. De vogel was al gevlogen en ze zei alleen maar : he does it all the time, he is an asshole......okeeeeeyy) heeft Manon een vage vent aan het raam staan over een tour bij de Churchill watervallen. Vaag dorp. Doorrijden en kijken of we de waterval tegen komen, zoniet doorrijden richting labrador city. Na een uur rijden we over een brug en zien we links en rechts van de brug de waterval. Beneden naast de waterval staat een oude Volkswagen. Zo'n oude gerestaureerde wat Joke en Han ook hebben. Maar dan oranje. 2 gasten staan te springen en te zwaaien. We kunnen niet toeteren ( die hebben we niet) dus rijden we er naar toe. 2 Franse jongens die aan het klimmen zijn in dit gebied. Alex en François. Drink a beer with us( op z'n Frans Engels. )  Ach ja waarom ook niet. Toch al een lange dag gehad en we besluiten om hier te overnachten. Eerst een kleine hike naar de waterval. 1 mile dus ook zo weer terug. Het stikt hier van de muggen. Niet zo maar muggen maar van die huge &#$%£?#ckers. Ze zuigen je letterlijk bloedarmoede. François biedt deet aan. Niet die van de supermarkt. Maar 100% deet. Werkt perfect. We drinken een Heineken. Deze 2 kerels hadden twee vaatje Heineken bij zich en diverse aparte bieren. Lekker om het kampvuur zitten met z'n allen tot ongeveer 01:00.  Bulten als een malle overal maar dat mocht de pret niet drukken. ( vage zin, mocht de pret niet drukken) na flink wat biertjes en gezelligheid slapen, want er staat een tocht voor de boeg. Het is donderdag nu dus de spanning stijgt al.  Los merengue krijgos klappos. Samba dos hollandos. We rijden tot iets verder dan den Daniël johnson Dam. Een grote dam, heel groot. Nog een half uurtje verder zetten we de auto neer eten iets en gaan slapen. Geen spannende dingen hier. Volgende dag kijken hoever we komen tot aan Québec. Het zou leuk zijn om de wedstrijd daar te kijken, maar is geen noodzaak. Noodzaak is WiFi. En dat is hier als er een stad is geen probleem. Je zoekt een Tim hortons en je hebt WiFi. Goed ook. Jeroen boodt aan om z'n iPad voor de tv te zetten en dat we het dan zo konden volgen. Is een optie. We rijden door naar Baie St. Paul. Een klein dorpje met veel galeries, zo later zouden we horen dat dit een heel bekend plaatsje is. We vragen of er een pub is waar we evt. De wedstrijd zouden kunnen zien. Na verkeerd te hebben gereden, geëscorteerd door een taxi aangekomen bij pub St. Paul. Oh jaaa. Ze zenden het uit. Geen jack van Gelder of frank snoeks. Maar Ierse muziek op de achtergrond. Ik ga alvast naar binnen, want ik heb al 4,38 min gemist. Manon en Amanda komen ook binnen en zo kijken we de wedstrijd aan de bar met Olivier en z'n aanstaand en een tafeltje met Italianen. Ze zijn allemaal voor Nederland. Na 90 minuten en het bekende resultaat. 5-1 pfffff.  We blijven hier ook maar eten. Wat geen verkeerde keus was, lekker eten voor ons allemaal en een nog lekkerder dessert. Voldaan en blij verlaten we dit kleine leuke plaatsje en rijden we richting Montréal waar we onze laatste overnachting hebben. Tenminste voor ons eerste avontuur in het oosten van dit magistrale land. Het oosten is in z'n natuur misschien wel mooier dan het westen. Ongerepter, minder toerisme, overweldigend. Nadeel zijn de afstanden, het zijn flinke kilometers. In 18 dagen hebben we nu iets meer dan 7500 km gereden. Dat is toch 15 weken afstand voor ons in Nederland. Super ervaringen in dit gedeelte. 
Elanden, beren, vossen, walvissen, eagles, hikes, avontuur, familie van Amanda, gastvrijheid, in 1 woord: EXPERIENCE.