Dawson city whitehorse and liard river

Over de klondike highway richting whitehorse uiteraard weer de mooie vergezichten alleen weer geen WILDLIFE. Oh ja 1 stekelvarken. We komen aan in whitehorse en gaan nog even gauw op de WiFi voordat we een camping op gaan zoeken. Bij de superstore een grote supermarkt ruiken we bij terugkomst bij Basher een gas lucht, en horen we het ook sissen. Ohoh en eigenlijk durfde ik ook niet verder te rijden. Je zal maar een vonkje oppakken ergens. Na wat tips komen we uit bij frazer rentals. Een rv bedrijf die campers verhuurt en ook monteurs heeft. Een jongen zegt dat hij ons niet kan helpen, totdat onze redder Leo er tussen kwam en zei dat Alex een monteur maar even moest gaan kijken. We moesten de auto ergens achter in de hoek parkeren en hij ging kijken of hij de propane eruit kan branden. Helaas lukte het niet omdat de koppeling te verroest was. Enige optie was de brandweer bellen hoe hun dat deden. Hun namen de melding zeer serieus en rukten uit met 3 wagens, een ladderwagen, een waterwagen en later nog1. Vier uur lang hebben ze het gas eruit staan branden en 6 man hielp daarbij. Wij moesten helaas een hotel opzoeken en de bus achterlaten bij hun. De volgende ochtend had het bedrijf de tank eronder weg gehaald, en maar goed ook. De tank was op sommige delen zo dun als papier. De brandweer gaf aan niets te berekenen omdat zij mensen niet laten betalen, maar ze zijn er om mensen te helpen. Smiddags hebben we de brandweer en frazer een taart gebracht om ze te bedanken. Leo bedankt! Met Leo die voor ons een camping had geregeld hadden we nog een gezellige avond, kampvuur, spiesjes, ravioli, en een wijntje. Wat een topvent. Ook de andere buurman is een topper, we kregen van hem een eland gewei die mooi mee terug gaat naar Nederland. Van white horse rijden we zuid oost weer richting BC. we komen langs watson lake weer, en rijden door richting coal river waar we na een hele dag rijden een plekje vinden. Daar staat ook een aardig stel waar we in de office wat mee praten. Hij kwam van new foundland, en wat ze over de newfies zeggen is compleet waar, gastvrij, lief, meedenkend, en eerst zorgen dat een ander het goed heeft voordat je aan je zelf denkt. We zitten binnen want het is weer flink koud buiten, dan komt de man aan de deur met een elektrische kachel, die moesten we maar gebruiken. 5 minuten later kwam die weer terug en zij dat de volgende ochtend ontbijt voor ons klaar stond bij hun in de caravan. Manon en ik kijken elkaar verbaast aan, en vragen ons af waarom. De volgende ochtend  om 09:00 staan we bij hun aan de deur en het eerste wat we horen is dat we de kachel moesten houden, hun gebruikten hem toch niet. Hij bleek een bekende naam te hebben, elroy. Douglas elroy, maar noemt zichzelf roy. En Yvette met grootouders uit Frankrijk. Het is super gezellig en we houden we een wintersport adres aan over, en hele leuke gesprekken. Helaas moeten we verder en gaan we allebei een andere kant op hun naar het noorden en wij naar het zuiden. Nog 58 kilometer en we komen aan bij de liard hotsprings. Onderweg is het weer een paradijs aan WILDLIFE wild grazende bizons, een grizzly, geiten,caribou,vossen, eagles, Een natuurlijke warmwaterbron waar geen badkuip en chloor in zit. Maar gewoon een zandrand, en veel bomen erom heen.  We staan aan de overkant bij een rv camping zonder douches en wc's. Handig. Hij had ze net afgesloten die dag. Shit. Letterlijk. Eerst naar de hotsprings, we lopen er naar toe een kleine 20 minuten over een boardwalk tussen de moerassen door. Ineens zien we een eland grazen, ze ziet ons ook maar gaat gewoon door. Wij ook. Zwembroek aan en hop de springs in. 42 graden en 3,5 uur later gaan we eruit. Hier praten we wat met ken en Andrew die ook flink aan het reizen zijn. Ken had een oude ambulance gekocht en omgebouwd tot camper, heel vet. We besluiten om het eten te delen, wij gebakken aardappelen en biertjes ,hun de kip en Griekse salade. Gezellig gegeten en wederom leuke gesprekken. Wij gaan naar binnen want het wordt gauw waterkoud, en hun willen de hotsprings nog in. We besluiten hier ook dat we weer een doel hebben om naar toe te rijden. Eerst de okanagan, via kelowna ( wijnstreek, en de meest warme plek in canada waar nu het oogsten van de perziken, ander soorten en mais plaats vindt. Daarna door naar Seattle USA om daarna te eindigen in vancouver. Oei eindigen....eerst de ontzettend mooie alaska highway afrijden tot dawson creek, wat een ongelofelijke weg is dit. Summit pass met veel sneeuw, summit lake, liard river, WILDLIFE, en veel vergezichten en een eigen gemaakte sneeuwpop.